1: van Oude Wetering tot Seydisfjordur

Proloog

We gaan naar IJsland, het land dat we in 2005 al zouden bezoeken. Via Askja hadden we toen een mooie camperreis geboekt met ook nog vijf dagen Groenland erbij. Maar…. toen liepen we in april tegen het huis in de Googstraat op. Twee weken later was de koop gesloten en de reis geannuleerd. Nooit spijt van gehad natuurlijk, maar het land blééf in ons achterhoofd zitten.
Nu, veertien jaar later, is het dan zover. De camper staat voor de deur, de paklijst ligt in de keuken. Bergschoenen en anti-zeeziektepillen voor de overtocht zijn gekocht. IJsland, here we come.

Zaterdag 8 juni

Het is de zaterdag voor Pinksteren. Voor ’t eerst sinds 2009 doen we níét met alle (klein)kinderen aan ‘glamping op de camping’. Het vaste pinksterweekend is omwille van deze IJslandse trip gewijzigd in een hemelvaartweekend en het was, zoals elk jaar, een feest! Vooral als je opa en oma mag zijn van dat heerlijke twaalftal. En zéker als het zulk goed weer is als vorige week. Ook hadden we gisteren nog een supergezellige Opschoor-familiedag in Zaltbommel.
Dat mooie weer lijkt nu weer voorbij. Vandaag, onze vertrekdag, is een dag van hevige wind en korte, maar fikse buien. De hele week is het al raak.
De camper is sinds Hemelvaart voor het huis blijven staan en is geleidelijk weer ingericht voor 4 weken IJsland. Vandaag worden de laatste spullen ingeladen; Romano schroeft nog even twee praktische opbergzakken aan de beide ‘garage’deuren en plaatst een koolmonoxide-melder.
Om kwart voor drie zijn we echt klaar; na een laatste kopje koffie en een laatste check van de to-do-lijst rijden we de Googstraat uit.
Zoals bijna altijd wanneer we ergens heen moeten, is de brug open en staan we meteen weer stil voor de slagboom. Maar dat is dan ook het enige oponthoud. We rijden, over redelijk rustige wegen, de route Alphen aan de Rijn – Utrecht – Amersfoort – Zwolle – Emmen en dan de grens met Duitsland over.
We zien veel donkere wolkenluchten, regenbuien in de verte en een paar schitterende regenbogen. Ook krijgen we nog behoorlijk wat nattigheid over ons heen!
Maar… eenmaal in Duitsland zien we de zon. We rijden oostelijk van de grens noordwaarts en buigen dan af richting Bremerhaven. Tegen 20.00 uur houden we halt op een lieflijke camperplaats bij een boerderijtje met uitzicht op weilanden en bosrand. Een topplek met een uiterst vriendelijke eigenaar. Helaas kreeg zijn lastige buurman onlangs via een bezwaarschrift een gemeentelijk veto voor elkaar. Daarom vraagt de boer geen overnachtingsgeld meer en moeten we op eventuele vragen antwoorden dat we uitgenodigde vrienden zijn. In de schuur staat een spaarvarken met het opschrift ‘gift voor stroomgebruik’. Daar storten we met liefde het in de CamperContact-app genoemde bedrag van 5 euro, want deze plek is het zeker waard.
We eten bij ondergaande zon en, omdat er uitstekende Wifi is, streamen we, in deze herdenkingsweek voor Martine Bijl, de film ‘Alles is familie’ (tip van zus Ellen). Een heerlijke film!
Dagkilometers: 370

Zondag 9 juni

Weer mooi weer, de hele dag. Om 10.30 uur verlaten we deze plek en twee uurtjes later, na veel mooie rustige wegen door het groene Niedersachsen, staan we bij de veerpont over de Elbemonding. De boot naar Glückstadt doet er 40 minuten over. Aan de overkant nemen we de toeristische, lees: niet-de-snelste-maar-wel-de-mooiste, route naar de Deense grens. De TomTom geeft weliswaar bij elke ingetypte bestemming de omweg over de snelweg aan de oostkant aan, maar wij willen graag zo dicht mogelijk bij de westkust blijven en negeren dus de routeadviezen. Het landschap is vriendelijk en groen, ook na de grens met Denemarken.
Tegen 18.00 uur bereiken we de stad Esbjerg. We rijden door het havengebied en langs de boulevard op zoek naar vier reusachtige witte beelden van zittende mannen, die het beeldmerk van deze stad zijn. En inderdaad… ze zijn niet te missen, want 9 meter hoog. Grappig en fotogeniek, zeker met die prachtige blauwe lucht met witte wolken; gelukkig is het er even heel rustig. Als we wegrijden, lopen er veel meer mensen op de enorme voetstukken.
Daarna kiezen we de route over de strandwal; links, onzichtbaar achter een duinenrijtje, de zee en rechts de enorme lagune. We stoppen bij een strandopgang om het acht-uur-journaal te zien; daarna ploegen we door het zand omhoog over het duintje om een blik te werpen op de prachtige zee met lekkere golven en op de wolkenloze avondlucht. Nog niet erg ‘avond’, want het blijft, zo noordelijk, heel lang licht.
Een half uur later zijn we op de camperplaats die we in de app gevonden hebben en dat blijkt een paradijsje te zijn. Een met struiken omzoomd camperveld, waar niemand anders staat, bij een mooi huis waar niemand aanwezig is. Er is een stukje bos bij, dat heel leuk is ‘ingericht’ met kronkelende graspaden, knusse zithoekjes en mooie doorkijkjes. Hier woont een natuurliefhebber met gevoel voor landschapsinrichting. Er staat een brievenbus met een briefje erop ‘s.v.p. 7 euro hierin’ en dat is het. Fantastisch. We eten boerenkool met rookworst tijdens de Nations League finale Portugal-Nederland. ‘We’ verliezen, maar Romano vindt dat terecht, want Portugal was beter.
Dagkilometers: 452 Reiskilometers: 822

Maandag 10 juni

Het is heerlijk wakker worden in deze groene oase van stilte en zonlicht. We ontbijten en puzzelen aan een tafeltje buiten en verkennen de spannende bospaadjes. Om 9.00 uur gaan we rijden, nog steeds de meest westelijke route i.p.v. de snelweg aan de oostkant van Jutland, wat de TomTom graag zou willen. Het is een mooie weg, over dammen en bruggen, tussen de duinen en een paar grote meren. We zien heel veel kleine boerderijtjes, meestal als vakantiehuisje in gebruik.
Om half één rijden we Hirtshals binnen en al snel vinden we de camping: een enorm groen grasveld pal aan zee. De reisbegeleiders (RB) en enkele groepsgenoten staan er al. We hernieuwen de kennismaking, installeren ons en gaan na de lunch samen een wandelingetje maken over het duin en naar de haven.
Om kwart voor zeven loopt de hele groep (17 equipes) naar een knus Iers (!) restaurantje voor de kennismakingsmaaltijd. We krijgen van de RB nadere informatie over het inschepen morgen en dan volgt een lekker vismenu. We hebben heel gezellige tafelgenoten en leren elkaar al een beetje kennen.
Wel krijgen we tijdens het eten een verontrustend telefoontje van Joke de Bock: Arthur heeft een hartinfarct gehad en ligt nu, na een geslaagde dotterbehandeling, in het ziekenhuis. Ook zijn er stents geplaatst. Wat een schrik! Joke benadrukt dat het nu goed gaat.
Tegen tienen wandelen we terug; het is dan nog heel licht. Pas om kwart over tien zakt de zon in zee, hetgeen we net missen omdat op dat moment de inschepingskaartjes aan de camper worden afgeleverd. Het geeft niet; tot tegen twaalven is er nog een prachtige rode gloed aan de horizon te zien.
Dagkilometers: 239 Reiskilometers: 1061

Dinsdag 11 juni

Vroeg op, om rond 9.15 uur de camping te verlaten. We worden om half tien aan de haven verwacht om als eersten aan boord te rijden. Maar kennelijk is het plan veranderd, want als groep staan we daar vervolgens twee uren te wachten; iedereen mag eerst en wij als laatsten. Intussen belt Romano nog naar Breukelen; het gaat gelukkig goed met Arthur.
Als we met ons allen eindelijk de boot in mogen rijden, komen we campertje-aan-campertje krap op een tussendek te staan. Er kan nog maar net een hand tussen de bumpers.
We stappen elk met een ‘logeertasje’ plus eigen kussens de camper uit, fotograferen rondom de staat van de carosserie (tip van de RB, om evt. blikschadeclaims na de overtocht te kunnen staven) en zoeken onze weg naar de ‘cabin’.
We hebben bijbetaald voor een buitenhut en dat is heel fijn. Het is een knus kamertje met een behoorlijk groot raam en alle comfort die het verblijf prettig maakt. We zijn begonnen met de anti-zeeziektepillen, waar we heel slaperig van worden. Na de afvaart om half één (een uur te laat) gaan we ‘even liggen’ en slapen vervolgens de hele middag.
In de hal hangen drie klokken: Deense tijd, scheepstijd=Faeroër-tijd (een uur vroeger) en IJslandtijd (nóg een uur vroeger). Tegen de avond gaan we de boot verkennen; vanaf het buitendek zien we voortdurend, onder zware bewolking, de Noorse zuidkust en omdat we in de luwte van Noorwegen varen is de zee best rustig.
We eten, vrij laat, een patatje met kip. Daarna raken we aan de praat met de RB-ers over alle ins-en-outs van het reis-begeleiden, totdat het tijd is voor wat voorlopig de laatste zonsondergang zal zijn. Op het allerbovenste dek waaien we zowat omver, maar het schouwspel is prachtig. Héél langzaam verdwijnt de zon; het is dan 22.00 uur scheepstijd; gevoelsmatig al 23.00 uur. Bedtijd dus, en we vallen snel in slaap, nog steeds onder invloed van de pilletjes. De bedden zijn prima.
Dagkilometers: 5 Reiskilometers: 1066

Woensdag 12 juni

Het is een heel onrustige nacht geweest. Toenemende deining, vaak klappen van de golven tegen de boot… om 02.00 uur het lawaai van alle spullen die van het bureautje af vliegen… Maar als om half acht de wekker gaat (de bedoeling was : half negen, maar de iPhone had nog niet meegedaan met de verschuiving van de tijd) zijn we toch redelijk fit. Op een scherm zien we dat we de Shetlands gepasseerd zijn. De zee is een stuk rustiger en de bewolking wat hoger. Reden voor Annelies om geen pilletje meer te slikken; goed voor een helderder hoofd. Romano slikt ze nog wel, samen met alle pijnstillers en antibiotica voor de nog steeds aanhoudende kiespijn.
Na een riant ontbijtbuffet gaan we….. bridgen! Er is één ander bridgend echtpaar in de groep en met hen spelen we in een van de salons zestien spelletjes. De tijd vliegt voorbij.
We lunchen in de hut met een paar (heel Hollands) meegepikte broodjes en doen rustig aan tot het avondeten: lezen, dutten, naar buiten kijken.
Tegen vijven komen de Faeröer in zicht. We gaan snel naar het bovendek, dik aangekleed, want het is 8 graden en er waait nog steeds een straffe wind; Romano moet zijn Ierse muts goed vasthouden. De archipel die we naderen is van een indrukwekkende schoonheid. Grijze, later groene eilanden, hoog oprijzend uit het water. Er groeit geen boom; er staat een enkel huisje en hier en daar een vuurtoren of baken. Het havenstadje Tórshavn komt dichterbij en we leggen daar, voor anderhalf uur, aan. Helaas mogen we niet van boord, anders kon Romano ook dit land aan zijn lijstje toevoegen. Nou…. in de haven liggen telt ook mee; chèck!
Terwijl onze groep van een heerlijk buffet geniet met uitzicht op de bedrijvigheid rond het schip, gaan hier campers en vrachtcontainers ván en áán boord. We zitten eventjes in 3G en kunnen contact maken met het thuisfront. De appjes vliegen heen en weer.
Om 19.00 varen we weer verder en …. tot onze verrassing… dwars door de archipel heen. Links en rechts eilanden en eilandjes, hier en daar een gehuchtje in totale eenzaamheid, een huizenhoge waterval, duizelingwekkende kliffen. Het is wat nevelig en dat doet ons denken aan de Milford Sound in Nieuw-Zeeland. We hebben gelezen dat er tunnelverbindingen zijn, maar hoe eenzaam moet het leven buiten het hoofdeiland zijn!
Dan komen we weer buitengaats, de eilanden vervagen, de wind neemt toe en iedereen gaat naar binnen. Morgen weer vroeg dag; IJsland wacht.
Hirtshals - Tornshavn: 570 zeemijlen = 1056 km
Tornshavn – Seydisfjördur: 275 zeemijlen = 509 km

Donderdag 13 juni

Na een kalme nacht ontbijten we in de cabin met wat we nog hebben; met het waterkokertje maken we oploskoffie. Terwijl we de logeerkoffertjes inpakken, zien we een vage kustlijn naderen. Dat willen we graag buiten meemaken. Dikke jassen aan, muts en handschoenen erbij, want er waait nog steeds een snijdende wind op het bovendek. Helaas is er laaghangende bewolking, dus de beloofde prachtige berg aan deze noord-oostelijke kust is niet te zien.
Om 9.00 uur meren we aan in de haven van Seydisfjordur. De klok gaat weer een uurtje terug, dus een lange eerste dag op IJsland lacht ons toe.