10: van Ingólfshöfdi tot Skaftafell

Zaterdagmiddag 29 juni

In het uiterste zuiden van IJsland, 20 km voorbij het dorp Skaftafell waar we komende nacht zullen verblijven, hebben we ons als groep verzameld en gehuld in regenpakken, mutsen en handschoenen stappen we op een platte boerenkar. We moeten 6 km overbruggen naar een hoge kaap die via een zwarte zandvlakte (sandur) met het vasteland verbonden is. We schudden heen en weer en hebben het best koud (temperatuur 5 en windkracht 8).
Eenmaal aan de voet van de kaap aangekomen moeten we steil omhoog door het mulle zwarte zand, maar eenmaal boven is het pad redelijk vlak. De wind blaast ons bijna omver.
Na een eindje lopen belanden we in het paradijs: een kolonie broedende puffins, die zich rustig laat bekijken, bewonderen en fotograferen. Het lijkt wel of ze voor ons poseren. Het is een geweldige ervaring; iedereen gaat uit z’n dak.
We krijgen een uur de tijd om te genieten van deze bijzondere vogels. Ze vliegen af en aan, zitten gezellig bij elkaar, waggelen in alle rust een eindje verder. Wat een grappige dieren. Niet voor niets hebben ze de bijnaam ‘clowns van de zee’. Romano en met hem vele anderen krijgen de kans om top-foto’s te schieten. Wat is dit bijzonder.
Na een poosje moeten we deze plek dan toch verlaten. We lopen, nog steeds in de straffe wind die ons bij vlagen veel moeite geeft, langs de vuurtoren verder over het veld. Hier nestelen forse bruine vogels, volgens kenners de ‘grote jagers’. Zodra we een broedende vogel naderen, komt vader aanvliegen om, met wijd opengeslagen vleugels en wijd opengesperde snavel, ons bang te maken. Wie wandelstokken heeft, houdt ze omhoog. Toch mooi om te zien hoe de aanstaande ouders de eieren beschermen.
Er komt helaas een eind aan deze top-excursie. We moeten weer omlaag, de kar in en de vlakte over. Al was het in regen en wind, dit was de beste trip van de reis.
We rijden, min of meer in colonne, een stuk terug naar de camping, waar we om 17.45 uur aankomen. Het is inmiddels droog, maar niet warm, dus iedereen sluit zich op in de eigen camper. Alleen via de gemeenschappelijke Whatsapp-groep is er nog contact; we delen hier onze beste foto’s met elkaar.
Dagkilometers: 129 Reiskilometers 3588

Zondag 30 juni

We hebben een rustdag en dat is heerlijk, na zoveel ervaringen die je hoofd vullen. Het plan is om uit te slapen, maar om 07.30 uur moeten we toch echt even FaceTimen met Max die vanmiddag moet afzwemmen voor het A-diploma. Dat kan, wegens andere zondagse activiteiten aldaar, niet later dan half tien gebeuren, maar ja…. dat is bij ons de vroege ochtend.
Het is grijs en druilerig weer; dat is wel heel jammer, want het zou leuk zijn om eens stoeltjes buiten te zetten op zo’n vrije dag.
Na een rustig ontbijt gaan we om 10 uur in het infocentrum een film bekijken over dit natuurgebied, de vulkaanuitbarsting onder de gletsjer en de grote vloed (jökullhlaup) die hierdoor werd veroorzaakt. Daarna, om 11.00 uur, gaan we een wandeling maken met een ranger. Hij voert ons langs een pad waar door paaltjes wordt aangegeven tot waar de gletsjer ooit reikte en hoezeer deze zich, door de opwarming van de aarde, heeft teruggetrokken. Het is inmiddels gaan motregenen; helaas waren we bij vertrek te optimistisch en zijn bepaald niet regenbestendig gekleed. Nou ja, nat is nat en koud is koud.
We lopen door tot het gletsjermeer en tot de plek waar het smeltwater met grote kracht tevoorschijn komt. In het meer drijven grote en kleine ijsbrokken. Helaas is alles grijs en mistig; we treffen het niet. We lopen via een ander pad door een mooi gebied met toendra-begroeiing weer terug.
In de middag hebben we, voor het eerst deze reis, elk een eigen programma. Annelies blijft ‘thuis’; de knieën hebben rust nodig na al dat struinen door IJsland en bovendien moet er aan het weblog gewerkt worden. Romano gaat een lange wandeling maken naar een paar watervallen en een uitzichtpunt over de gletsjer. Een echtpaar uit de groep gaat net dezelfde kant uit, dus dat is gezellig. Het is best een pittige route die vier uren duurt, maar ze zien mooie dingen. En…. het is droog geworden!
De waterval is omgeven door basaltzuilen, waardoor het iets weg heeft van een kerkorgel. Een paar jochies zijn over het hek geklommen en zitten waar ze niet mogen zitten, waardoor ze het camerabeeld verknoeien. Romano schiet in de docent-rol, fluit keihard en gebaart dat ze moeten opzouten. Dat doen ze dan ook.
Het uitzichtpunt boven de gletsjer maakt ook diepe indruk. Romano ziet, van bovenaf, de plek waar we vanmorgen samen stonden. Ook kan hij uitkijken over de vlakte waar de riviertjes vanuit het meer meanderend hun weg zoeken naar zee.
Het laatste kwartier van de wandeling gaat het pittig regenen, maar nu was de regenjas wel mee. Om 18.00 uur komt een toch nog druipende Romano de camper in.
De rest van de avond vermaken we ons met foto’s, reisverslag en puzzelen. Het reisverslag is intussen helemaal bij en de foto’s die de verhalen illustreren zijn uitgezocht. Altijd weer een klusje. De lezers zullen wel schrikken van zoveel tekst tegelijk; Annelies heeft ook niet de illusie dat alles gelezen wordt. Dat geeft niet; dit verslag is vooral voor onszelf.
Intussen schiet onze reis al onrustbarend snel op. Morgen en overmorgen wachten ons nog twee geweldige activiteiten rondom de Vatnajökull en gelukkig zijn de weersvooruitzichten redelijk gunstig. We gaan varen op een groot ijsmeer en sneeuwscooteren op één van de sneeuwvlaktes op de Vatnagletsjer. Woensdag een reisdag naar de haven en donderdag begint de grote oversteek…..